Sevilecek ne'm kaldı Şiiri - Şah Ali Yaşar

Seviyorum diyorsun gülüm,
Sevilecek ne'm kaldı...
Baharlar mı var cam gözlerde yeşile çalan,
Çiçeklerin özlerinde polen tadı mı...
Sessiz çığlıklarında çocukların yosun yumuşaklığı
Yaprakların sarıya çalan benzi,
Kurumuş dudaklarda nehir yatağı
Ve kırmızı kurdeleli gerdek gecelerinde hüzün
İhanetin izi...
Sevilecek ne'm kaldı...

Nikotin uyuşukluğunda cımbız ile aranan sabır
Birbaşına kalmışlığın derin çizgileri alınlarda
Herbiri kahır
Herbiri uçurum
Herbiri bir asır...

Saplanmış bir ok gibi yalnızlığın böğründe
Çile çile gergeflere işlediğimiz gençliğimiz...
Avcı iştahıyla oturulmuş sofralara
Örselenmiş yıldızlar
Acıya boğulmuş deniz...
Delikanlı haykırışlarımız asılmış soğuk duvarlara
Kaldırım taşlarında buz tutmuş yavuklu düşlerimiz
Zibilde biten ota nisbet
Yolunmuş yanaklarımızda göğermiş gülüşlerimiz...
Sevilecek gülüm ne'm kaldı...

Saçkıran olmuş gümrah ormanların duldasında
Cehennem yüzünü göstermiş güneş
Gavur gibi yakmış terleyen döşlerimizi
Cırcır böceği liriğinde kavak yelleri
Namusun namlusu sağduyu,
Dağların azığında asi bir türkü,
Çatılan çatal yürek
Acımtırak bir öykü...
Ne'm kaldı gülüm sevilecek,
Ne'm kaldı...