Sevilay Karaman Şiirleri - Şair Sevilay ...

fotoğraflara bakıyordum da
kapısı sarmaşıklı evin öpücüklü selamları
ortancalar,güller
hanımeli kokuları

acı maskeni seçmekte hürsün soyluluğunla
soyunduysan
su damlasının rengine
ve çay aktığında
denize bir martı bırak
bırak uçsun

kaç saat geç yaşıyoruz burada.
yoğun,algılı,özverili...
kâr mı kalır üretken çağ yanımıza.
beklemeye aldım yüreğimi.
yaşasam ol naz, yaşamasam olmaz.

ağaçlara su yürürken
seni düşünürüm düşümde
gökyüzü dillenir
zirvede bir alpyıldızı
harelenir
kokusunda

gün
üç dakika daha aldı
alı al
moru mor zamandan

bir karışlık umudum kaldı

gözlerinin rotasına sığındı
hasretimin sarı beyaz kelebeği
ve kımıldamıyor eski evler
balözüdür dudağının içtiği
gizemli bir rüzgarda sıyrılmış kalbimin ensesi
çözerken yağar gider

öfkeyi

güneşle yoğurduğumdan beri

göğün derisinden giysi giyerim

Pır pır eder zaman
Kararsızlık ıngasında neye inanacağını şaşırır
Aşkın kurşuni denizinde yıkanan
Hep kabarıp dökülür sesinin bir yanı
Kaçamak cevaplarda
İmbatlarda

gülümse
aynadaki oyuncu

ölümün yüzünü fırçalayarak
gerçeğin içinde oynamaktır
yaşamak

gökyüzüne bakınca hüzünlendim

dağın ardında bir çocuk balonunu kaybetmiş diye…

görseydim çocuğu