Hayat var
Canımızdan bezdirebilen,
Şu bir türlü içinden çıkılmayan işte.
Anlayabilmek var,
İşimize geldiği kadarıyla...
Hatırlamak var,canını yaka yaka,
Sonumuzun sonsuzluğa uzanacağına dair küçücük bir umut peşindeyken kalbim,
Sorgulama sevgimi...
Gözlerinden süzülen her bakışta kendime pay çıkarmakla harcanmış zamanlarım,
Hesap sorarcasına dikilmişken karşımda,
mutluluk yazılamayacak kadar kirlenmiş bir gölgeden başkası değil,
varlığınla tam olduğumu anlayabilseydin eğer içindeki eksikliklere inat...
anlardın...
anlasaydın olmazdı belkiler dilimizde, sığınmazdık keşkelere, yada bu kadar öfke de duymazdık vaadedip tutulamayan sözlere... varlığının değerini anlayamamışken,
bi nebzze olsun serinletememişken içimde çıkardığın yangını, mutluluk diyorsun, peki öyle olsun...
hiçbir şair duyguya kör değildir, bende olmadım, kalemimi köreltmekten vazgeçmedikçe yersizlikler
yüzündeki çizgiler ne kadar derin...
daha önceleri fark etmemiştim oysa,
baktığımda gözbebeklerine.
içindeki ben
orda olmalıyım! kalbinde, hislerinde.
Acıdan başka birşey vermiyorsun bana,
Yanında olduğum her dakikanın hesabını vermek zor
Çok zor.
En başta kendime,
Geçmişte kalman gerekirken,
tarif edilemeyecek olan herşey
seni anlatmaya ne kadar yakın..
oysa yıllar boyu uzaksın
elimi uzatsam dokunamam
hayalin; imkansız...
Görmemek daha iyidir bazen,
Bile bile yakmaktansa canını;
Kaparsın gözlerini, sığınırsın o zifiri karanlığa.
Ne yüzü belirir nede bakışları karşında
Gözlerin değmez gözlerine,
Yanmazsın ….
Aynı dünyanın,
İki aynı insanıyız.
Bana farklardan söz etme,
Hissettikçe aynıyız...
Bir o kadar yakın, bir o kadar uzak,
Ne kadar çok seversen,
gitmeliydim;
son ışığımız sönmeden
ben sende bitmeden
gitmeliydim...
sen bende bitmeliydin!
ne imkansız denilmeliydi, nede yalan
Gittin,
Ve sana benzemekten bıktı artık herşey...
Ardında kalan bütün izler bıktı,
Gecelerce bitmeyen sensizlik nöbetlerim,
Birbiri ardına gözlerimden düşen damlalar bıktı.
Bu kaçıncısıydı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!