Sevi'nin Gölgesi Şiiri - Serpil Çavuşoğlu

Sevi'nin Gölgesi

Ne güzeldir sevmelerin her rengindeki mevsimlerin uykusuzluğa direnişleri.

Yollarını gözleyenlerin göz bebeklerindeki parıltılar, kucaklaşmalar...
Bırakmamaya inat keçi gibi inatlaşmalar.

Hasret denilen cengaverin karşısında kalkanlarını hiç kullanmadan kavuşmaların göze değen çiğ tanelerini biriktirmek, ne de güzeldir.

İki lafın belini kütür kütür kırmak için sükûtu pamuk yastıklarda uyutmak, ne de güzeldir.

Sevdiklerinin nerede olduğunu rüyaya yatırıp buz gibi suyla yüzünü var olduklarının inancına yıkamak, ne de güzeldir.

Ne güzeldir yetindiğinin arkasından suyu maşrapayla döküvermek.

Ne güzeldir sudan sebeplerin içine tüpsüz dalındığında gecikmeden yüzeye çıkan gerçekleri beyaz bir havluyla zarifçe silmek.

Yıllarca kavrulmuş çöllerde bir su damlasına değmeyi beklerken su damlasının kaynağını
İçinde görmek, ne de güzeldir.

Ne güzeldir bazenleri keşkelerle çarpıp "vay be' lere dönüştürmek.

Sevmeyi nimet diye diye yüreğin kitabına
İştahı kapanmayan bir kalem eylemek.

Elleri kelepçeli de olsa, yazın kar kıyamet de kopsa, gözleri âmâ, sözleri mühürlü de olsa sevi'nin meçhul gölgesinde güneş ile yanmayı bilmek ne de güzeldir.

Ne güzeldir be ömrüm!
Sevmelerin her saatinde ki uykusuzluk
Her ayında ki huysuzluk
Her mevsimindeki kusursuzluk.

Ne de güzeldir.
Ne de güzeldir.

Kayıt Tarihi :
22.10.2013
11:08:00