sessizliğim çaresizce dolaşıyor çiçek bahçemizde
duyarmıyım umuduyla sesini seher vakitlerinde
sensiz ıssız her yan, alaycı bakışlarla gülümsüyor tan
işte böyle, yüzümü okşayan yasemin kokulu rüzgâr gibi
sözlerin doluşuyor ruhuma, bir ben duyuyorum
bir de birkaç mimoza yaprağı, dalında kalan…
/..o sevda ki düşmek istese de toprağa bekler, direnir tüm olumsuzluklara
çünkü elindedir özlemin bir ucu bilir, kıyameti olacak bırakırsa../
el ele tutuşup, sevgiye birlikte yürüyememiyor
gökyüzünün sonsuz maviliğine bakamıyoruz
günler böylece boşa akıp gidiyor sevdiğim
/...sen kayıtsız kalsan da yüreğinin sesine gecenin koynunda
gün aydınlanıp, sokak lambaları sönmeye başladığında
ben susacağım, zamanı gelince konuşuruz nasılsa../
alışılmışın dışında, çoktandır gelmeyi unutan bir demet çiçek
solmuş bir erguvan, mimoza, ortanca ne fark eder işte gerçek
olmasa da olurdu sen, yalnızca sen yanımda olsaydın tek...
/…sevgiyle açardı şiirlerimiz ve sevgiyle kapanırdı gözlerimiz
biz sevdiğim; bizi biliriz, elimizdedir hâlâ umut söylencemiz…/
her insan yüreğinde, tam on iki yazan yerde
sevgiden başka bir şey tutmamalı bilirim
gel gör ki, kimi zaman mani olamıyorum hüzünlerime
duy sesimi dön artık, sensiz ve sevgisizim
dön ki sararmasın çerçevedeki, bahar coşkulu resimlerimiz
dön ki, gene ve yeniden sevdaya yelken açsın şiirlerimiz...
Kayıt Tarihi : 12.7.2015 19:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan olmanın temeli ve özü sevgidir....
TÜM YORUMLAR (1)