Sevgiyi bilmeyenlere.. Şiiri - Hilal Işık

Sen kendine bak. Eleştirir eleştirirsin. O bunu, bu şunu yapmış. Zaman öyle bir şey ki çukurun tepesinden aşağıya tükürürken birde bakmışsın kendin aşağıdasın.Nerden bilirsin gönülleri.Ahkam kesersin kolayca.Fetvayı basarsın, dil ne olacak söyler nasılsa.Yaşadığın 3. buçuk aşkı aşk sanıverirsin.San da hiç olmazsa unuttuğunda utan biraz.Aşk değilmiş benimkisi de bari.İtiraf ediver ne olur ki.Başın havalarda geziyorsun. Bak birazdan bir çukur çıkacak karşına. Hemen önünde. Ey de başını mütevazı ol biraz. Ayıpmış. Sanki yüreğimdeki yangını ben çıkardım. Benzini döktüm, ateşi çaktım. Yüreğime bu sevgiyi sanki ben koydum. Bilir misin ne acılar çekerim. Mutlu olduğumu mu sanırsın, kendimden gayrı herkesin mutlu olması için çabalayıp dururken. İçine kan otururken gülümsemeyi yaşadın mı hiç. Ömür boyu sürecek bir sahnede perde dendi mi sana. Benimkisi öyle işte. Çapkınlıkmış. Ne çapkınlığı. Canını verir misin sevdiğine gözünü kırpmadan. Ne bilirsin dışardan sen. Hangimiz görürüz duvarın ötesini. Sus bari. Beni-bizi bırak kendimize. Bırak da sevgimizi doya doya ölelim. Yargılama bizi. Yaratıcı yargılayacak nasılsa. Gönlümüzü de bilerek, duvarın arkasını da görerek. Susarım sanma utanırım. İsterim ki tüm kalemler onu yazsın. Bir sesim olsun ki ‘Seni Seviyorum’ diye haykırınca dünya duysun. Niye susarım bilir misin. O sus der de ondan. Ben bileyim yeter der. Ne sevgimden utanırım, ne yaptığımdan. Ömrüm oldukça suç-ayıp-günah sevmeye devam edeceğim. Siz sayısız aşklarınızı, derin sevgilerinizi daldan dala yaşarken ben buradayım, kök saldım, bekliyorum. Seni Seviyorum Aşkım.