Sevgiye vurgun Şiiri - İlyas Kaplan

yorgun düşünceleri sildim hafızamdan
her günü bir tespih tanesi gibi zikrederek
yıldız topladım gecelerden

iki tel saçım birbirine değsin ve yağsın üzerime yağmurlar
gökkuşağı renkleri düşsün üstüme ,bir bedende iki yürek gibi
bir ılık tebessüm belki, belki bir sıcak nefes gibi
ne kara sevdalar yaşamıştım oysa

renkli çiçeklerle cennete bezenmiş her yer
kulağıma uzaktan bir şeyler fısıldar hep
hasretimi söndürür bir kevser esintisi
zümrüt köşklerde beni uyutur
hayat bir nefestir oysa
bıçak gibi keskin, hançer gibi öldürücü

yağmurlu kuşluklarda görülen hasret rüyaları
her sabah alnıma nisan damlası gibi vurur
bir can olur, yürür saklanan hüzünlere
zemherilere kavuşturan bir adım öncesin de
kanatlanır bir kelebek gibi oysa

karanlıklardan yıldızları avuçlayıp gönlüme serpiştirirken
gecenin beşiğinde özlem şarkıları bestelerim
her sesin ,her ahengin sebebi benim
kalabalıkların orta yerinde, yalnızlığının en ucunda,
gün değer en tenha kıyılara oysa

dağılmış gözyaşları ağıtlar yazdığında odalarda
evvel zaman içinden masallar anlatsın bana sevgili
aşkın kör kurşunu girdiği vakit yüreğime
alevleriyle yağmalanmış kalbim ,yansın ardı sıra
karakışlar altında kalmış zambaklar gibi
ve aşktan yorgun ve sevgiye vurgun oysa

redfer