Sevgiye Uyanış Şiiri - Şevki Çiftçi

Haber verir sabahı, gecenin karanlığı,
Filizlenir sevgiyle, tohum deler üstündeki toprağı,
Kardelenler açar, nevruzu müjdeler kar.
Rüzgâr eser hafiften zikrettirir ağaçta yaprağı,
Yeşerir ümitler, tomurcuk çiçeğin ucunda.
Sevgiye uyanış var.

Güneşin her gün sessizce doğuşunda,
Çiçeğin gizlice gülerek açışında,
Bebeğin nazenin çığlığında,
Sevgiye uyanış var.

Kış gelince kuruyan dalların,
Kefenini giymiş gibi bembeyaz dağların,
Yaz mevsiminde rızıklarla dolan bağların,
İnsana şerbetler sunan bostanların,
Kanında sevgiye uyanış var.

Kâinatı ve insanı yaratan,
Envaı çeşit nimetlerle donatan,
Hesap gününün sahibi,
Daha yakın şah damarından,
Mevsimleri değiştirdikçe hatırlatır.
Sonsuz bir sevgiye uyanış var.