Sevgiye Kabulümüz. Şiiri - Seyfi Karaca

Bensiz kaldı çardagın, önün dağların açık alnındaki kekili
Sararmış kayın yaprakları postadan dertli mektuplar gelmiş gibi
Hazin
Ve yosun örünmekte
Çaylardan firari geçen su sürünmüş saçaklar bahtından damla tutmaya
Yok kapılardan
Kendi kendine senin etrafinda döndügüm ben,
Yazık elaların hüznüne baktığında hercaine büyülenmiş bir resim
Afiş afiş bütün dörtyanların senin gülümserligine kentini kurduğu
Ezelden kabullenilmiş bir sevincin yere göğe sığmayanı ve hatta
Bütün sürgün kentleri aynı duraklarda indirdiğinde zaman
Çok daha fazlasıziyan olduğun taşı toprağı çillenip
Fideler çorak saran aksi ve huysuz tam bir yaban çalısı
Bundan ibaretti de zaten derme çatma dünyamız
Evimiz
Bittikce her şah-mattan akıllara durgunluk veren
Yeniden yüreklenişimizi yüreğimizin alnına dayayarak biz…
birlikte ve beraber
Dinlene oyalana hail yola koyduğumuz nadas bereketiyle bütün bir Hayatın
Seveni-sevileni biz..
Her aklına gelmedik sapalarda yurtlarımız var hala
Kendine gelen bir yaz çiçeğini yoklamadan olmaz ki,
Dönüp dolanan ve kendine akan dereyi
Değişmedi hala ve hiç...! Bu eski yazı,
Kuşların yuvası, karıncaların sürüsü
Sağlamına emin olup yine biz eski biz...
Beni sana haciz veren aşk
Seni toptan,
Seni gıptayla,
Seni hepten keşfederek ah!
Sevmekliğin seni bana kabul diye
Tümden delimiz…..

Seyfi Karaca...........Nisan / 06