içimdeki harflere annelik etmeden önce sadece bir yabancıydın
kirlenir diye içindeki beyazın
sahiline vuran gözlerimi her sabah sessizce yüreğinden topladım
dönüşsüz bir sürgüne gönderdim habersiz gözlerimden fırlayan bakışlarımı
Tanrı’nın yüzünden emanet alan gülümsemelerini
yalın bir fotoğraf karesi olarak ezberliyordu aklım
deliliğimin ayakuçlarına koştukça büyüyen bir yol çıkıyordu
gerçekten çok güzel dizeler...Finali süperdi...saygılar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta