içimdeki harflere annelik etmeden önce sadece bir yabancıydın
kirlenir diye içindeki beyazın
sahiline vuran gözlerimi her sabah sessizce yüreğinden topladım
dönüşsüz bir sürgüne gönderdim habersiz gözlerimden fırlayan bakışlarımı
Tanrı’nın yüzünden emanet alan gülümsemelerini
yalın bir fotoğraf karesi olarak ezberliyordu aklım
deliliğimin ayakuçlarına koştukça büyüyen bir yol çıkıyordu
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.