Sevgisizliğinin gölgesi düştü yüreğime…
Kimsesizliğim,beynimi darma duman etmiş
Hırçın atlar gibiyken,
Korkaklığım,
Pençelerini geçirmişken bütün benliğime
Kuytusunda kaldım, unutulmuş aşk şarkılarının…
Gölgesi düştü yüreğime sevgisizliğinin…
Bir yudum su,bir lokma ekmek kadar
İhtiyacım vardı sana…
Kimi zaman kaçak,kimi zaman ürkek tavırlarında,
Yakalayamadım hiç içinden geçenleri…
Kendimle konuştum seni hep,
Ve hep kendi içimde buldum, düşüncelerini…
Ben seni hep kendimde kaybettim,
Kendimde sorguladım,
Kendim de yok ettim…
Edemedim….!
Ve hep kendimde yarattım seni…
Sonra
Gölgesi düştü yüreğime sevgisizliğinin…
09.10.05 01:18
Pınar KoçKayıt Tarihi : 10.10.2005 20:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!