Sevgiyle beslenir insan yüreği
Sevgisiz bahçede dal çiçek açmaz
Sevgisiz mekanlar buz dağlarıdır
Sevgisiz beldeden göçmen kuş geçmez
Dünyayı döndüren sevgi değil mi
Ruhları güldüren sevgi değil mi
İnsanı var eden sevgi değil mi
Sevgisiz yürekler Uçmak’a uçmaz
Eğer sevgi yoksa biz neye varız
Yüzümüz gülmezse neye yararız
Sevgisiz dünyada biz ne ararız
Böyle bir dünyadan hangi kul kaçmaz
Sevgisiz yüreğe hiç kimse bakmaz
Halbuki sevgiden hiç kimse bıkmaz
Sevgisiz dereler çağlayıp akmaz
Sevgisiz pınardan kuşlar su içmez
Tanrım, bu sınavım, bunu bilirim
Senin sevgin ile ben var olurum
Hangi yoldan gitsem sana gelirim
Çoban, gönüllere nefret, kin saçmaz
(01. Kasım.2016 -Mahmatlı)
Muharrem KılıçKayıt Tarihi : 28.1.2017 12:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!