Aslında bir merhaba demek istiyordum sana ama sandım ki yokum gönül bahçende...Adressiz mektuplar gibi kalmasın ortada satırlarım dedim, yazmadım.
İyi misin, yüreğin hoş mudur...Bilmem...Bilemediğim daha milyonlarca sorunun cevabı var ama gene de sormayacağım. Alınganlık değil, inan değil. Kolum kanadım kırılıyor böyle bazı bazı sen düşünce yadıma da büküyorum boynumu...
Rahatın yerindedir umarım. Sadece seni özlemenin ve çok, pek çok sevmenin yetmediğini anlamak, dalımı kırdı da diyemedim. Gözlerindeki beni göremedim sandım da, gene kendime kızdım... Neden ki canım? ...Uzakları yakın etmişken, bunca sevmişken bu burukluk neden ki? ...
Gecenin sessizliği sardı gönülleri. Uyku aldı bedenleri ve ben, gece bekçin; bıkmadan, yorulmadan dizelere sarılıyorum sarmaşık misali. Uyur musun şimdi? Hadi uyu. Gün ağardığında da böyle güzel uyu...Sevsin seni tüm evren ve sen hiç ama hiç sevgisiz kalma.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
