Sevginin Zaferi Şiiri - Kadircan Keskinbora

Sevmek;
Temiz, saf, yalansiz, icten duygulari soyleyebilmek, O’na guvenebilmek, beraber aglayabilmek ve tabii ki gulebilmek....

Sevmek;
Onu cok uzaklarda bile olsa hissetmek, O’nunla el ele tutusabilmek, omuz omuza yuruyebilmek, sefkatla sarilabilmek sartlar ne olursa olsun! ....

Sevmek;
Hicbir sey beklemeden (Sevmeyi basarmak disinda) , opmesini, gelmesini, sarilmasini, isitmasini, gulmesini... Onun yerine belki de o hayati yasamaktir. (Sevgi ve Zafer’in ahenkle uyumu gibi) . Bazen gecenin en hassas saatinde dusunceler baslar, ardi arkasi gelmeyen sorular? .... Soldan saga, yukaridan asagiya bir bulmacayi cozmek gibi. Hep bir kelime bosluk yaratir, “Son”... Hicbir yere sigdirilmayan ama umutla devam edilen.....
Sonunda “Zafer” “Sevgi”nin olacaktir. Sevgide son yoktur, vazgecis de yoktur, yasandikca yasatilir sevgi... Ve “Zafer” hayat boyu O’nundur.