Sevginin Emeği Şiiri - Oruçtekin Kökdemir

Pencerede yağmur damlası,
Gönlümde, yârin sızısı,
Ben ruhumu dondurdum da geldim.
Çözecek olan kalp yarası.

Sevdanın kulu olmuşuz,
Dağa, taşa kazınmaz.
Duygularımız sinsice vurulmuş,
Ne kağıda, ne deftere yazılmaz.

Bu dava, başka dava,
Ruhumda açan, şen kahkaha,
Sevgi adı verilen, bir basit aldatmaca,
Ben kendimden geçmişim, yârin günahı da boynuma…

Aksın Karadeniz’in hırçın nehirleri.
Söndürür mü suları, yüreğimdeki alevleri?
Sevdanın adı, ateşli bir gösteri,
Vur, sen de sevdan ile beni.

Alevler, aydınlatır mı sevgiyi?
Yoksa gökler mi ağlar bu ayrılığa?
Hani bir yıldız çıkacaktı semada,
Kara bulutlar mı örttü emeklerimizi?

(Mr. Kökdemir)