Sevginin Defter-i Kebiri

Sevgi dediğin; ruhun gizli dolabında saklanan,
Tozlanmış raflara değil, açık ellere emanet edilen hazine!
Cimri davranılmaz ona; kilit vurmak ihanettir,
Çünkü paylaşılmayan sevgi, küflenen ekmek gibi içten içe çürür!

Sevgi; karşılıklı borç hanesine yazılan bir altın mühürdür,
Hoşgörü ise alacak defterinin sonsuz boş sütunu...
Borç hanesine düşen her çizgi, güvenin som altınıdır,
Alacak sütunundaki boşluk ise affın kutsal beyazlığı!

Bu dolap ki; emanetlerin değil, verilen sözlerin bekçisidir,
Raflarında nefret tozu birikmezse, neşe şerbeti dolar!
Temiz tut ki; her açılışta bahar yeli essin içine,
Çünkü sevgi dolabı, ruhun nefes aldığı penceredir!

İnsan o dolabı temiz tutarsa; mutluluk kıvamlı şarap olur,
Dengede duran her kadeh, kimliğini bulan insanın aynasıdır!
Kirli raflar iç karartır, tertemiz olanlar ise yıldız doğurur,
Sevgi dolabının cilası, alnında parlayan insanlığındır!

O dolap ki içini temizler; nefret pasını söker atar,
Denge getirir: fazla sevgi açgözlülük, azı ise kuraklıktır!
Kimlik verir; sevdiğin kadar varsın, verdikçe insansın,
Çünkü insan; sevginin kendine biçtiği isimle var olur!

Şimdi hesapla:
Borç hanene yazdığın her sevgi, seni zengin eden altın!
Alacak hanesindeki hoşgörü boşlukları, cennetin senetleri!
Bu dolabın anahtarı cömert yürek, defteri tertemiz vicdan!
Ruh dolabını açık tut ki...
Ölüm bile seni kimliğinle defnetsin!
Çünkü sevgi
Var oluş defterinin dengesidir