Sevgini bilmek Şiiri - Salih Sezgen

Eflatun damlası gibi sürülüyor penceremden,
Sularında hicranlı gözün.
Ben geçmişe aldanıyorum gün be gün
sen geleceğe.
Unuttum sonunda diyerek yalanlar söylüyorum nehir kısında, sen ise kaldırımlarda.
Sonrasında ufuk kadar uzakta bir limanı terk edip,Kendini bilmez denizlere atıyorsun satırlarımı.
Kaybolmak istiyorum her seferinde şehirlerin atardamarlarında, ama gel görki içim kocaman bir hatıra mahseni.
Kalbime çivilenen o hicran çağrısını
İçimde ufalıyorum söğütlerin gölgelerinde.

Kaybolacak aşkı dair yazılmış bütün şiirler,
İncilecek satır satır yazdığı şairlerin naif kalemleri,
Gidecek kaldırımların taşıdığı ayak izlerimiz,
Geceye ateşler düşücek hüzünler çökücek
Gözlerimde nergis akşamların bir karşılığı kalmayacak.

Saklanma artık ardına yılların,
Yorulmuştur yıpranmıştır sol yören,
Bahanelerden bıkmıştır artık zaman,
Yüzünü döken içini yakan şiirlere takılma,
Derinler ve sığ bulutlarda gerçek şiirler,
Zemheri tatmış güller gibi savurma saatleri,
Gizlenme gölgelere yalanlar söyler gibi.

Gerçekten kuru daldan kopmuş yaprak kadar
Neşeliysen,kim bilir ne sanıp süzülüyorsun rüzgarların yamacında.unutmaki savurur savurur bir köşeye atı verir seni zaman.
Hissedersen,incilirsin sızısı dokunur,
Kollarında kaybedersin o çocuk çağı mutlulukları.
bilinmezki ne tarafladır o rengaren gökleri kaplayan uçurtmalar kadar alımlı gözlerin.

Yoksa ben şair gibi dökülecek adam değildim,
Takılma artık ömrüme gecedeki nilüfer bakışlarınla.
Bir sevgi beklediysemde işlensin istemişimdir iyiden iyiye,kalbindeki tutku değirmeninde .
Özlemi aşarız aramızdan görmeden ellerimiz dolanı verir,parmak uçlarına kadar dinlediğin her türküde,bu çatlamış sevgiyi hatırlarsın.
Çağırmadan kalbin denk olmayak bu şehire,
Bu coğrafya yalnızlığın ellerinde yoğuracak
Götürecek topraklar işlenmiş bu kadar anıyı,
Bir bir kaybolacak zindanların ardında ellerin.
Kaybediyorum gömüldüğüm o mesken bellediğim kalbini,
çağırıyor,ürkütüyor yangılanıyor beynimde!Bırakmıyor beni sevgini bilmek varoluşunu bilme