Sevgimiz Yeter Sanmıştım...

Sevgimiz Yeter Sanmıştım

Sevda rüzgârları esti gönlüme,
Çaldı beni yere, sürünüyorum!
Acıyıp elini uzatma sakın;
Sanma ki, merhamet dileniyorum!

Sevgimiz her şeye yeter sanmıştım.
Bundan başka bir şey düşünmemiştim.
Bu saf niyetlerle sana gelmiştim.
Niyetimiz aynı olur sanmıştım…

Biliyorum sende beni sevmiştin
Ama yürümez ki bu aşk" demiştin.
Neden böyle dedin?" diye sormuştum
Öyle gülümseyip, geçip gitmiştin…

Anlatmak istedin, anlayamadım.
İnan bana hâlâ bilmiş değilim…
Bildiğim tek şey, seni sevdiğim,
Deli olup, mecnun olup gezdiğim…

Kaderim, alnımın yazgısı/bahtı;
Söyle! Neyleyim Ben, Sensiz Hayatı..?
Alsın da savursun bir hazan yeli!
paramparça kaldım, gittin gideli…

Bazen konuşurum kendi kendime!
Görenler derler ki; “Çıldırdı mı ne?”
Tanıyanlar; "Vah! Vah" deyip acırlar…
Kimdendir bu yara, iyi bilirler…

Çoğu zaman dudak büküp geçerler! ..
Bir vefasız için değer mi derler…
Ruhsuzlar sevgiyi aşkı bilmezler!
Sevgi denen özü onlar görmezler..

Yoksa sende bir ruhsuz beden misin!?
Hayır! Hayır! Sen onlardan değilsin!
Yakıp yok ettiğin gönüller kadar;
8Sen aşkı sevdayı, iyi bilirsin...

                            Metanet Yazıcı