Sevgim Öldü Şiiri - Muharrem Üzümlü

Sevgim öldü

Gözlerim kapandı,gönlüm karardı benim.
Canım çok sıkkın,kafam da bozuk benim.
Anlıyor musun,gönlüm çok efkarlı benim.
Kurşun yemiş gibi gönlüm,çok ağır yaralı.
O çok seven sevgili,hisli yar,tarı mar oldu.
Anlıyor musun, kalbim çok derinden sızılı.
Biliyor musun, kalbim kırık dökük benim.
Biliyor musun, gönlüm paramparça benim.
Gönlüm yıkık sökük,viraneye döndü benim.
Sitemler etme boş yere,biçaredir bu çırpınış.
Kalabalıklar içinde kaldın böyle yapayalnız.
Öyle davranırsan şiir de,söz de,saz da biter.
Kapris yaparsan öyle,sevgide sevda da biter.
Tatlı söz biter,söylenir kem söz,kırılır kalem.
Bitti artık içli saz,tatlı söz,hisli şiirlerde bitti.
Güftede bitti,bestede bitti,şarkı türküde bitti.
Uyku haram bana,sevmeler yasak artık sana.
Artık benim sevdam da öldü,sevgim de öldü.
Sevgi tükendi,herkes gizlendiği aslına döndü.
Verdin fermanımı,söyledin tatlı dilinle acıyı.
Neydi neydi,ya söyle benim suçum günahım.
Hakim ol,savcı ol da,ver ben cezamı çekeyim.
Artık benim özlemlerimde öldü,özlemem de.
Mutlu edebilmek için, severmiş insan insanı.
Mutlu olabilmek için, severmiş insan insanı.
Çok sevdiğinden çok özlermiş, insan insana.
Hainliğe uğrayanlar artık daha sevemezmiş.
Döneklik yapanlar artık daha özlenemezmiş.
Artık benim sevdam da öldü,sevgim de öldü.

25.11.2007
Muharrem ÜZÜMLÜ
İlköğretim Müfettişi