Sevgim Kanıyor Şiiri - Volkan Şahbaz

Senden bahsetmek istiyorum,
Her şeklinle gözlerime yansıyan,
Muhteşemliğinden sensizliğin,
Sevgim kanıyor.....

Karların buhar olup uctuğu gibi yokolduk,
Bahar mevsimde; çiçeklerimiz açmadan,
Yağmurun ardından çıkan gökkuşagını,
Mutluluk sanarak...

Her acıdan önce, kök salan mutsuzluktu,
Gülen gözlerimiz yitirilirken,
Yabancı kollarda kendimizi unuttuğumuzda,
Yani bir adamın,intiharına tanık olmamız gibi,
Ve sevdiğin kişinin ölecek olması gibi,
Sevgim kanıyor.....

Yazık sana diyorlar bana yazık,
Gözyaşlarını döküp karşımda duyğulanıyorlar,
Ne yapmalı seven insan? bilmiyorum,
Sevgim kanıyor.....
Zaman yine geçiyor eskisi gibi,
Ay' ın bir yüzü kararıyor yine,
Gece kadar zifiri,

Tafralarım seni mutluluğa çekmeye,
Kışlardan uzak kalıp güneş kadar sıcaklığa,
Ve gülün yazlnızlık olmadığını anlatmaya,
Senmisin sadece bu dünyayı yaratan?
Ağustos ortasında üşüyorum!
Sevgim kanıyor.....

Bütün mevsimler seni anlatıyor,
Bir gün değil üç yüz atmış beş gün işte,
Gömülüyor toprak altına güller ve biz,
Yılllar unutsa'da ben unutmuyorum işte,
Sevgim kanıyor.....

Sözlerin bittiği yerdeyim,
Güneşin kar taneleri yağdırırcasına,
Kanımdan can alırcasına,
Sevgim kanıyor,
Hangi sevgili doğruydu
Yada hangi sevgi yalandı,
Yalandan arta kalan
Sevgim kanıyor...........

Yaşam nasıldı senden önce?
Hafızlarım da ziyan,
Yine uçarmıy dı kelebekler sen gelince
Yada gidince kanarmıy dı sevgim yine
Mutluluklar ucuzmuy du sence?
Böyle kolay gidince
Sevgim kanıyor........

Belleğimde üryan kainatım,
Ve yaratılmışlığın ezikliğin de isyan
Geceleri yıldızlar kaynıyor tepemde,
Ateş böcekleri aydınlatıyor sadece düşlerimi
Gözlerime yansıyan tepelerin ardında çocukluğumuz
Yılllar unutsa'da ben unutmuyorum işte,
Sevgim kanıyor.....