Sevgiliyi Beklersin Şiiri - Ali Kamil

Sevda yükünün altında ezilip
Bakarken giden sevgiliye
Aşka dair ne varsa
Vazgeçersin sanki
Donar yüzünde gülümsemen
Ellerinde veda
Yüreğinde hasret ve keder
Yalnızlığı tek başına yaşarken
Bu son görüşümmü deyip
Kabullenmezsin
Bir çocuğun iç çekişi misali
Yaşlar gözünden dökülürken
Yorulursun ağlamaktan
Hüzün,gam,keder
Başını yaslıyacak omuz ararken
Zaman dahada uzar
Her günü dünden kötü yaşarsın.
Yüzünde bezginlik
Yüreğinde yorgunluk
Hiçbir söze kanmaz
Kimseye inanmazsın.
Havada süzülen kuş kadar hafif
Vazgeçemediğin aşk olur
Yapraklar solar,yağmurları beklersin
Hayal kırıklıklarından kalma bir sükuneti yaşarken.
Misafir gibi gelir/umursamaz.
Ona da alışırsın.
Sen saklarken her kelamı gönül dehlizinde
Unutulan şiirlerin mısrası olursun.
Ayrılık sözleri içini acıtır,
Fırtına gibi gelir,tufan biçer
Dönersin arkanı
Yüreğindeki çocuk sevdaya,aşk dersin
Mutluluklarından çoğalttığın teselli kırılır.
Ellerini cebine sokarsın.
Sanki fotoğraf albümünde sararmış
Bir hatıra olur
Yetim çocuklar gibi kimsesiz kalırsın.
Yüreğini ısıtacak bir yakınlık ararsın.
Son yaprak düşer yere.
Yorgun,bitap kalıp
Kendi haline ağlarsın.
Yüzünde kederlerin çizgisi.
Adımlarını anlamsızca atarsın.
Derdine yanarsın/ağlarsın
Herkes gelip geçerken yanından
Seni anlatan bir şiir yazar.
Omuzlarımdan yük kalkar
Kuş gibi dallara konarsın.
Kollarımı açarım gelmezsin
Sanki bilinmeze atılan adım gibi
Şafağı görürken gökyüzünde
Mavi denizde varırsın martılara
Gökyüzüne bakarsın
Bulutlar el sallar uzaktan.
Yağmur olur selamlar
Çınar ağaçlarının altında sabahlarsın.
Herkesin unuttuğunu hatırlayıp.
Sevgiliyi beklersin