Sevgiliye Sürgün Şiiri - Seyfi Karaca

Kopmus baglarin körpe koruk alacasini
Gülen ayvaya aglayan nardan bahcelik baharlik tazeleyen
Fakir bir diken acisinin
Saplanmis bicak sirtinda yazda baharda karda boranda
Güz yarasiyla avunan hüzne nadaslanmis topraklar gibi uzak hozanda
Karanfil hediyeleridir güle goncaya kivrandikca tüllenen kozadan
Yarasini uslandiran agrilara usuldan fitil isleten nispetle ahuzar eyvah
Tutusup yandigi korlar solmus sararmis sonbahara susup
Düsüp karanligin koynuna serpilmis sacilmis belli belirsiz gölgeler
Belki yüregi yolunmus kemanlardan üzülmüs örselenmis bir tel kalir bana
Delide bir divane, iklimden iklime savrulup göcen gurbet
Belki bir yudum pinar belki bitmez bir susuzluk belki bir serili sofra
Sila diye beni topragina aziksiz ögünsüz bagrina cekip
Hasrete koyup aska beni…
Sevgiliye sürgün eden yazidan yabandan

Seyfi Karaca………Ekim / 15