Neden beni sevmiyorsun ki,
Dünyanın merkezinde sen,
Yörüngende dönen,
Çılgın pervane de ben.
Geceler boyu dinozor gibi,
Parçalanmış uykunun,
Derin düşlerinde bağırınca,
Bak bülbüller gül dalın da,
Şakıyor diye hayal kuran ben.
Asık suratında gülen yüz görmek için,
Kulağının ardında bir papatya düşlerken,
Neden beni sevmiyorsun ki!
Bütün yük omzunda gibi,
İki büklüm olmuş, bedeninle,
Uykunda bile çalım satıp yatarsın.
Erişilmez dağ gibi, yücelerde gezersin.
Kaybettiğin ruhunda,
Sonsuz huzur ararken,
Soluksuz kaldığında,
Mis kokulu ıhlamur çiçeği gibi,
Soluğun olmak isterim.
Hep yorgun olan bedeninde,
Volkanlar gibi isyanda olan hislerinle,
Kızgın lavlar saçtığın düşlerinde,
Bin bir çiçek gibi açmak isterim.
Neden beni sevmiyorsun ki!
Hep kan tüküren ağzında,
Kızılcık şurubu damlıyor diye,
Bade bade içmek isterim.
Peki, her halinle âşıkken ben sana,
Neden beni sevmiyorsun.
05.06 2009.
Ankara
Kayıt Tarihi : 11.7.2009 20:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İster vuslat, ister nirvana olsun, varmak istediğimiz menzil. Aborjin gibi dünya nimetlerinden sıyrılmayı becermek lazım. Her ne olursa olsun sevdiğine olan sevgide paylaşım olmuyor sadece. Sen koşarsın o kaçar ve bir gün gelir yorulursun. İsyanlardasındır. Onca sevgiye ve özveriye rağmen neden hala beni sevmiyor dersin. Neden insanlar kendilerini kastıkça kasarlar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!