_ Sokaklar sana çıkıyor sevgili, baktığım her kapıda sen varsın, gördüğüm her pencerede siluetin belirir ve özlem çoğaltırım sana gökyüzünün maviliğinden...
_ Eflatun rengi olur tüm ağaçlar ve o ağaçlardan sana uzanır tüm yollar... Yağan her yağmur sen olur yanaklarımdan içlerime süzülürsün... Gözlerime vuran damlarda kapattığım gözlerimde belirir ve açınca gördüğüm tüm çiçekler sen kokar...
_ Ve her sabah dinginliğinde koşuşturan insanlarda senden bir parça görürüm... Ağlamakta olan bebeğin gözyaşı olursun, çocuksu kahkahalarda sevinç çığlıklarısın...
_ Tüten bacalardan çıkar el sallarsın bana ve gürültüyle geçen düğün konvoyunda görürüm seni el sallarım durmadan... Ruhumu bir çınar gölgesinde dinlendirirken uzak yerlerden gelen o tatlı keman nağmeleri olursun kulaklarımda tınıların öter ve hiç susmasın isterim, susturmam suskunluğumda.
Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
Azıcık okşasam sanki çocuktular
Biraksam korkudan gözleri sislenir.
Ne kadınlar gördüm zaten yoktular
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta