Ey yarim sen bilir misin kapıyı anahtarla açmak nasıl bir duygu. Bilir misin yokluğunla sohbet etmeyi. Yalnızlık, gözlerinin içine baka baka öyle bir güler ki insana. Sesizliğin kahkahalarında boğulmak nasıldır tatın mı hiç. Yarini rüyalarında öpebilmek ya da yokluğunu yar bilmek. Sen hiç işittin mi seni seven birinden o son elvedayı. Ne olur işitme isterdim. O serçe kalbin kaldıramaz bu acıyı. Ben bile ezilerek bitiyorum her geçen gün. Ama sanadır malesef bu son "ELVEDA".
Selim Uğur OcakKayıt Tarihi : 18.10.2012 01:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selim Uğur Ocak](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/10/18/sevgiliye-489.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!