Zaman!
Zaman nasılda ilerliyor bildik rotasında değil mi? Bir gün daha sensiz bitti bana aldırmadan.
Artık, gözlerimden utanıyorsam bu yüzdendir.
Gece!
Yine kendimle kaldığım binlerce gecelerden biri. Gülümsemeleri karanlıkta yitip giden.Bütün
Aynalar kendiliğinden kırılmış; yalnızca sağır duvarlarda senin dalga dalga hayalin. Kim bilir kaçıncı kez sana seni ve kendimi yazıyorum.
Adına umut dediğim aldanışlar bazen yitsede, sevenler; gizli bir umudu yinede taşırlarmış.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
