Sevgilisiz Aşk Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sevgilimiz olmadan sevdiğimiz o günler
Ne bir deli günlermiş…
Ne bir dolu günlermiş…
Şarkılar; yüreklerimize saplanmış birer hançer,
Olmayan bir sevgilinin acısıyla
Arşınlayıp dururduk karanlık sokakları
Üçer-beşer.

Bir de yağmur çiseledimi karanlık bulutlardan,
Bir de dalgalandımı kirli ışıklar ıslak rüzgarlarda,
Ne umudumuz ne de hevesimiz kalırdı
Yarınlarda.
Olmayan sehpalarda asar duruduk kendimizi
Yağlı urganlar boğazlarımıza gömüle gömüle,
Gönül çekerdi elini-eteğini her şeyden
Bir olmayan sevgilinin özlemiyle,
Dünyalar olmazdı umurumuzda
Gideniyle
Geleniyle.

Gecelere karışan trenlere üzülür dururduk,
Gemilere, arabalara, her şeye,
Sanki; sevdikten sonra
Ayni hale düşmek için, deneye deneye.
Zira; hiç öyle fark-mark yokmuş
Sevgilinin olmasıyla olmaması arasında,
Sevgi bir kez çiçek açtıktan sonra
Yüreğin ortasında.

Ne yardir anam-babam ne yarendir,
Bir kendisidir sevginin önemli olan,
Ötesi mi? Ötesi yalan.
Kimi sevebilirsin içinde sevgi yoksa?
Kime tutulup durabilirsin bir yaşam boyu?
Neden dökeceksin gözlerinin yaşlarını,
Baktığını görmedikten
Gördüğünü sevemedikten
Sonra?

(MİTİL OSMAN isimli Serbest Şiirler 'inden > /137-3800)