Sevgilisi Varmış Şiiri - Mesut Çam

Bundan 2 yıl eveliydi,
Sıcak bir yaz günüydü.
Bir arkadaşım sayesinde,
Bir kız tanımıştım.

Kızla bir gün bir bahane ile görüştük,
Tahmin ettiğimden de güzelmiş.
İlk görüşte aşk bu olsa gerek.
Bu kızı bir daha unutamamıştım.

Belki platonikti ama o benim aşkımdı.
Seviyordum göz göze bile gelmekden kaçıyordum.
Her gün onunla konuşup, görüşmek için her türlü numarayı yapardım.
Onunla iş yapmak çok hoşuma giderdi.

Onunla her bahanede her görüşmemizde adeta zamanı durdurmak isterdim,
Ama lanet olsun zaman durmaz adeta su gibi akıp giderdi,
Söylemek isterdim sevdiğimi ama onu da yapamazdım.
Çekinirdim ya sevdiği başkaysa diye.

Ama benimle ilgilenmesinden anlardım ki beni seviyor sadece söylememi bekliyor.
Ama yapamadım işte o iki cümleyi söyleyemedim seni seviyorum seni seviyorum diyemedim.
Onu gördükce ve sevdiğim söylemedikçe eve gelir gözlerim kuruyuncaya kadar ağlardım.
Çünkü kimseyi böyle delirircesine sevmemiştim.

Günlerimiz böyle akıp gidiyordu.
Bir gün nasıl oldu bilmiyorum ama sevgilisi olup olmadığını hiç düşünmeden ona sevdiğim söylecektim.
Yanına gittim sohbetimiz koyulaşmıştı, tam söylecektim lanet olsun telefonu çaldı.
Yanımdan ayrıldı telefonla konuştu konuştu ve yanıma geldi.

Ne oldu diye sordum kimseye söyleme sen benim en iyi dostumsun sevgilimdi arayan çok seviyoruz birbirimizi dedi.
Dünyam yıkılmıştı içimden haykırdım ben senin en iyi dostun değil iyi de olsa kötüde olsa sevgilin olmak istiyorum sevgilin.
Hiç beklememiştim bu kadar delilircesine ilk kez sevmiştim.
Ama olmaz olsun ki SEVGİLİSİ VARMIŞ.