Sevgilinin Mendili Şiiri - Hüseyin Dalmaz

İşlemeli mendilin, halâ durur cebimde.
Kınalı ellerinin, kokusu var deyip de,
Koklar idim ben onu, aklıma geldiğinde.
Gözüm gibi korurdum, kirlenecektir diye.

Gözyaşlarımı ona, kıyıp da silemezdim.
O bir mendil değildi, sendin sevdiğim sendin.
Bu gün geldi haberin, sen olmuşsun ellerin.
Haberini almadan, kapansaydı gözlerim.

Bilirim suç yok sende,kıydılar sevgimize.
Cennet yüzü görmesin,kim sebep oldu ise.
Yesem mavzer kurşunu, bu kadar da koymazdı.
Elbet bir gün gelir de, kapanırdı yarası,

Bu gurbette ölürsem, yazdım koydum cebime,
O mendili örtsünler, gözlerimin üstüne.
Gitsin artık benimle, kefenimin içinde.
Bu aşktan mendil düştü, benim de nasibime.