Sevgilime Şiiri - Kasım Kobakçı

Gözlerimi açamıyorum artık,
Gördüklerim, zamanla birlikte kayboldu.
*
Soldu renkleri şafakların,
Sarı parıltıların, ışıltısı yok artık.
Şarkısı kaybolmuş suların,
Sevgilim.
*
Ellerini sımsıkı tutuyorum,
Senin ve benim
İkimizin çocuksu sevinciyle.
*
Çamların altındaki, dere kenarında,
Yuvasız kuşlar, şarkı söylüyor,
Artık utanmıyorum hayattan,
Üzüntülerimin ağırlığından da.
Sevgilim...
*
Bir kere bana, canım de!
Sözlerin eğer,
Dağdaki kekliğe değse,
Denizlerde balıklar dans eder,
Parıldar ruhum, sevgilim.
*
Beni rüzgarlara savur,
İçinde geçmişin uyuduğu,
Issız kasabalara götür.
Yollar da kimsesiz, sevgilim, rüyalar.
*
Nasılsa buluşuruz,
Artık senin ve benim olmayan,
Hatıralarımızda, sevgilim.
*
Azabım sürüyor,
Geceler bitene dek sevgilim.
*
Kağnıyı çekiyor öküz,
Yorgunluğun ağırlığıyla bitkin,
Ve kamçı izleriyle.
*
Yüreğim çamurların içinde,
Hayata bağlılığını, toprağa anlatır,
Sonsuzluğun ve hiçliğin arasında, sevgilim.
*
Ah, hiçbir zaman, ellerim ellerinde olmadı,
Telefonlar da sıra sıra, sevgilim,
Sesindeki tatlı kelimeler.
*
Karanlık göklerin üstünde, bulutlar toplanıyor,
Alışık olmadık yerlerde,
Ay ışığını, engellemek için.
*
Başımı kucağına bırakıyorum,
Kucağında dinleniyor canım, ellerin benim evim,
Orada bitiyor düşler, rüyalar...