Sevgilim Sibiryaya Yine Sürgün

SEVGİLİM SİBİRYA’YA SÜRGÜN

Ağaçların yapraklarını dökmeye başladığı bir gün
Yarım kalmış sevgilerde ise hüzün
Bırakılmışlığın ardında ben ise
Sevgilim Sibirya’ya yine sürgün

Ve acı ne diye
Kendime sorduğumda
Demir parmaklıkların
Kokuşmuş ranzaların
Yetişmek isteyip de yetişemediğim
Sevgilileri hapseden hapishane duvarları
Benimle güneşsiz bir günde belalı arkadaşlığı

Yine acıların bir avuç dünyama hükmettiği bir an
Kardeşliğin kokuşmuş bardaklarda aranırken
Mutluluğu bırakılmış sevgide ararken
Acıların yıkılmış odların şubesi
Sokakların titrek lambasının dostu bendim

Sibirya sürgünün bana yazacağı mektupları okumayacağım
Gitmişliğin anlamı olmasın diye
Çarşaflı sokakların deresine uğramayacağım
Yorgunluğum çamura karışmasın diye

Sibirya’nın yıldızlarına bakarken
Sevgiliyi sormuşum her gelenden
Kanadı kırılmış kartala
Yüzü solmuş bestekâr fidana
Sibirya’daki sürgünü sormuşum

Yasin Kızılırmak