Sevgilim Şiiri - Fahri Bulut

SEVGİLİM
Kulağın çınlar da bir ses duyarsan,
Bil ki seni anan benim sevgilim.
İki el koynunda okşar, severse,
Sakın korkma o el benim sevgilim.

Sensiz mutluluğu ben hiç tatmadım,
Kalbimden sevgini silip atmadım,
Geceleri ağıt, figan yatmadım,
Ağıt yakan o dil benim sevgilim.

Beni dirhem dirhem bitirdi aşkın,
Küsüp unutmadım olmaya kuşkun,
Beni izliyorsun açıktır ufkun,
Taşa çarpan o sel benim sevgilim.

Şansımı suçladım kaderim dedim,
Derdimi içime gömdüm, beledim.
Ölmeden bir kere görmek diledim,
Peşinden ki o yel benim sevgilim.

Rızaoğlu, tut ki büyük konuştu,
Kadere isyanla haddini aştı,
Kör imiş gözleri düz yolda şaştı,
Gel affeyle o pel benim sevgilim.
18 .10. 2006
Fahri Bulut Rızaoğlu
sen bana yalnızlıkların pençesindeyken geldin…
Seni hiç görmesem, gözlerim gözlerinde olmasa da...
Biliyorum ki;
sende beni benim seni düşündüğüm kadar düşünüyor, sevdiğim kadar seviyor-sundur..
Sen öğrettin bana;
Aradaki mesafelerin gerçek sevdalarda öneminin olmadığını,
sen öğrettin bana;
Üzüntülerin paylaşıldıkça azaldığını, sevinçlerin arttığını,
sen öğrettin bana;
hayata karşı mücadeleci olmayı,
Ve sen öğrettin bana;
Her şeye rağmen hayatın güzelliklerle dolu olduğunu ve yaşanması gerektiğini...