Sevgilim.. Şiiri - İrem Aslan

Sevgilim..
Gel kurtar beni bu gecelerin karasından
Al sar beni, yüreğinin en üşüyen yerine
Isınsın için, aşkımın sıcağı değsin tenine
Şu yanıp  kül olan  gönlüme bir uzan.

Sevgilim
Tut götür beni doğduğun köye
Ananın önüne çıkar, kölemdir de
Söyle,yedi cihan bilsin haykırmadan içim,
Budur de,Uğrumda,herşeye razı bildiğim.

Çekinme, mübalağaya kaçar diye düşünme
Ayağından öperim,elini öptürmezse,
Ruhuma değen bir ruh üflenmişse rahmine
Sırtımda taşırım ananı Atam diye,

Ah benim güzel sevdiğim
Mağrurum dağlar kadar,sana yok bu hissim
Kimseye boyun eğmezken sana hep amadeyim
Sanma,bir kez daha böyle sevdim,
Her gece duamda ömrümü ömrüne ekledim.

Ne kaybedersin sevsem seni doyamam ki
Sevilmekten kim usanır seni hiç yormam ki
Bir sevda büyüttüm sana kokusu tenin gibi
Ne olur vazgeç deme yakarım bu şehri.

Sevgilim
Ellerini ellerime hiç değdirmemişsin gibi
Ben,o kaldırımda sana el sallayan yabancı biri,
Hiç birşey yaşamamışcasına buruk,
Herşeyim olup başka evde olduğun için soğuk
Buz misali hatta dokunduğum her yer
Anladım sana misafir gibi oysa ev sahibi bu el.

Seni sevdiğim için kendime hiç kızmadım.
Bir daha dünyaya gelsem kocamdı sıfatın
Yüzünü yüzüme değdirdiğinde
Dünya durur sana bakardım

Ben seni ne sevmelere,ne bakmalara doymadım
Doyamazdım
Sana aşığım,
Sana susadım.: (
Beni hayata bağlayan tek sığınağım;
AŞKIN.
Çırılçıplağım,
Sevginle ört beni,
Ne olur
Sen sev beni
Sadece sen
Sev beni.