Sevgilim Şiiri - Mustafa Yadigar

Bak sevgilim bir çocuk daha öldü.
Sessiz ve edalı.
Babasının cevaplayamadığı ‘İnsanlar neden ölüyor baba? ’ sorusunu artık Azrail cevaplar.
Cevaplar dimi sevgilim?

Bak, bu yağmurlar Azrail’in göz yaşları olsa gerek.
Kapitalizm’in ve Emperyalizm’in kurşunları ile ölmüş.
Mazlum canların adına ve üzerine.
İnanıyorum sevgilim,
Mazlum ölümlerin, can verdiği Devrim’e
Senin için, mazlum halklar ve yoldaşlarım için
İnanıyorum sevgilim!

Filistin de, Urumçi de, Patani de,
Duvarların emdiği bu çığlıklar…
Sevgilim! ?
Neden duvarlarda değil de beynimde çınlıyor?

Gözlerimin içine bakan şu Ay’a
And içiyorum ki, sevgilim;
Devrim için ölen her Mazlum adına,
Devrim için ölen her Yoldaşım adına,
Arzail gelene dek haykırmak üzere…

Sevgilim!
Bak! Ay ne kadar mazlum bakıyor.
O’da üzülüyor olsa gerek.
Misket yerine misket bombasıyla oynayan,
Havai fişek yerine bombaları izleyen
ve
Fosfor bombalarıyla ölen çocuklara…

Evet sevgilim.
Ben bir Devrimciyim!
Kapitalizm’e, Emperyalizm’e ve Diktatörlere
İnat ve Rağmen…
Ben bir Devrimciyim!

Sevgilim...
Beni duyduğunu biliyorum
Tıpkı babam gibi,
Annem gibi,
Amcam gibi
Küçük kardeşim Zeynep gibi

Size özlemlerimi yolluyorum
Ölen her Yoldaşım ile...