Üzdün mü seni sevgilim?
Üzdüm ki, uzaklaşmaya başladın.
Hayallerinden vazgeçmeye, eskisi gibi sevgilim dememeye başladın.
Hani sen beni benden çok seviyordun?
Bir üzüntü, seni bu hale getirdiyse o zaman bunun sonu ne olacak sevgilim?
Sorular hiç bitmez, sevgilim.
Eğer bitmiş olsaydı, sen ve ben olabilir miydi?
Sevgilim;
sen beni üzdüğün zaman ben hiç vazgeçmedim.
Ama sen hafif bir zorlamada kaçmayı tercih ettin.
Bunu yapma sevgilim, başkalarının eline koz geçmesin diye uzak durma, bana.
Eğer gerçekten seviyorsan zaten onlar senin umurun da olmaz, ama seviyorsan.
Sevmiyorsan bütün yollar senin, sevgilim.
Çok çok üzülen ben olurum ama bu üzüntü ötekiler gibi olmayacak.
Kendine zaman tanı sevgilim, neden utanıyorum ya da neden koz geçmesin diye sevgimi gösteremiyor?
Bunları kendine sor, sevgilim. Ondan sonra tekrar gel. Nerde olduğumu biliyorsun.
Ama şu bir gerçek sen yüreğim mühürcüsüsün, o mühür Allah’ın izniyle orada kalacak.
AYDIN
08:55 - 10.12.2014
Kayıt Tarihi : 10.12.2014 08:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!