Sevgilim; Şiiri - Hülya Kaya

Sevgilim;

Savruldu gece karası saçların,
Özgürce omuzlarından aşagıya,
İnce narin bedenin nazlı bir selvi,
Kömür karası gözlerinde;
Yıldızlar barınırdı her daim.
Gülünce;
Kahkahaların savrulurdu etrafa.
Yaşam bulurdum seninle.
Sevgilim;
Mutlu olduğun zaman gözlerinde,
Ebem kuşağı renkleri,
Dünyamı aydınlatırdı.
Ağladığın zaman,
Hüznün yansırdı bakışlarına.
Dudaklarının kenarında barınan,
Gamzelerin nazlı ve titrek,
Beni baştan çıkarırcasına.
Sevgilim;
Saklamak istediğin zaman duygularını
Bakışlarını kaçırırdın hemen.
Beni,yalnızlığımla;
Müebbete mahkum ederdin acımasızca..
Kalbimdeki fırtınanın,
Beni yakıp yıkacağını düşünmeden.
Ardına bakma gereği duymadan,
Sessizce uzaklaşırdın dünyamdan.
Sevgilim;
Şimdi anladımki;
Yüreğinin kapılarını açmışsın,başka sevdaya,
Bizim ölümsüz sandığım aşkımızı yokederek
Bakışlarımı küstürdün dünya'ya.
Yüzüme; Binlerce mutsuzluk çizgisi doldu.
Sevinçlerim yokoldu,umutlarımla birlikte,
Acılar çöreklendi sevginle dolu yüreğime
Mutluluk fenerim söndü,yanmamak üzere ebediyen.

Hülya Kaya