Sevgilim Şiiri - Cemal Yavuz

Sevgilim, aradım seni aşkı sinada,
Tek ümidim kaldı. Oda Hz. Mevla’da.
Yaşasam da sensiz şu fani dünyada,
Her köşe bana bir mezar olur.

Esiri olmuşum. Ümitsiz bir sevdanın.
Farkında değilim, Geçen zamanın.
Sensiz ne kıymeti var, sanki yaşamanın.
Her anı bana bir intizar olur.

Buymuş kanunu dünyanın.
Yongası can, cananın.
Sensiz olan bu canın,
Her nefesi bir ahu zar olur.

Duman duman,
Bir hasrettir içimde yanan.
Bir gün kavuşursa cana, canan,
Can evinde bir bahar olur.

Zor, çok zor. Çok olan daha da zor,
Eğer ucunda sevda var ise,
Karalan akşamları, doğan sabaha sor.
Eğer her sabahta güneş doğar ise,
O sabah insan belhuzar olur.

Sonsuzluğa denk uzayıp giden yollar,
Karalan akşamlara, doğan sabaha gebedir.
Gün doğar, gün batar, kalansa hatıralar,
Varsa vefa, bir hatıra bin sabaha bedeldir.
Yoksa vefa, her hatıra bin azar olur.

İnsan bu, inişli yokuşludur.
Bazen yumuşak, bazen dik başlıdır.
Bakma sen dik başlı olduğuma,
Aşkın gönlümde nakış nakış işlidir.
Alır kalemi eline işte böyle yazar olur.

Ankara/1991