Issız karanlıklar çöktü yine gönlüme sevgilim...
hüzünler yemeye başladı yine,
tenini hoyrat yaşanmışlıkların..
kentlerde çocuklar öldürülüyor yine,
daha da kararıyor dehlizleri yaşamın
yarınlarımız ne de tutsakmış sevgilim
yüreğimizdeki umutları çöle çevirir utanmadan
hüzünler düşer gözlerimizden
ve parçalanır en aydınlık yerleri yarınların
fısıltıyla söyledim ya korkarak...
her yer karanlık
gecenin derinliklerine uzanıyorum bir tadımlık
yüreğim de sevdaları düğümleyen,
uğursuz ilmeği hiçliğin
ve sana olan zaaflarım...
biçare beyaz güvercinler beslenir tedirginliğimde
sana olan çaresizliğim donar kalır
avuçlarında sonsuzluğun.
Kayıt Tarihi : 26.9.2013 18:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!