Biz insanoğlu yalan olsa dahi,
Mutlu edecek etmenlere inanmaya razıyız.
Gözleri inkar ederken işittiğimiz;
''Seni seviyorum'' gibi...
Yada önümüz belli değilken
falcının söylediği umut dolu cümleler gibi...
Geçen gün polyannacılığı kenara atıp
Nasıl öleceğimi sordum falcılara.
Çalışmadıkları yerden realist bir tokat yediler.
Sonrasında farklı entrikalar,senaryolar dile geldi...
Trafik kazası, ateşlenme,kanser,ecel...
Yapılan tetkikler sonucu,
Kalbimin içi boş olduğu nüksetti.
Ben kalbimden taşındığın için ölmüşüm.
Peki ya Azrail’im sen miydin sevgilim?
Kayıt Tarihi : 25.11.2010 16:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!