Sevgilim! Şiiri - Ahmet Murat Fakihoğlu

Sevgilim, yardım et! Düşüyorum!
Düşüyorum kimsesizlik çukurlarından!
Sensizliğin verdiği gaflet ile,
Benliğimin derinliklerine sızdı özlemin,
Anında yeşermişti kalbim seni görünce,
Dallarını yaymıştı, okşamıştı yeryüzünü narince..

Bir tebessüm edişinde, yanıyordu kalbim derince!
Bir yol göster! Kurtar beni benden, geldi bu garibin eceli!
Yârim, cephedeyim! Özlemin içindeyim!
Elimde silah, gözüm tetikte, kalbim sende!

Nedendir bu hal, seni görmeyince,
Yoksa bir şey mi olmuştur haline!
Kendine sahip çık, olmasın kalbin hüzün,
Belki de, mezarımda sabahlarım bugün.

Kendine dikkat et, etme dert başına,
Ne de olsa yok olacaktır bu dert yana yana!

Belki de bu mektup sana geldiği zaman,
Dolacaktır vaktim o zaman.
Yeğenime selamlarımı da ilet, sağlıcakla kal.
Gene de bırakma tedbiri hal.
Bu ebedi sevgiyi ebedi olarak,
Gömeceğim toprağa, İnsanlardan uzak!
Vuracağım kelepçeyi gönlüme,
Keseceğim bu acıyı bendimde