Sevgilim Şiiri - İsmail Altun

Denizin dalgaları sahile bir koşar bir kaçarya
Sahil her geldiğinde sevinir ayrılışında ise üzülür
Güneş geceye kaçarda gece olur ya
Gündüz her kaçışında güneşe üzülür
İşte bende sevgilim bir yağmurla gelipte
Bir güneşle kaybolduğunda bende ÜZÜLÜRÜM
Seni ben gel gitlerle sevmektense hep ölümüne sevdim
Seni bir şarkı dinlediğimde değil bir aşk romanı okuduğumda değil
Her an hiç aklımdan çıkarmadan düşündüm ve SEVDİM
Leyla mecnunu nasıl sevmiştir bilinmez bir hikaye
Kerem aslı için neler yapmış tartışılı bir sevda
Ferhat gerçekten delmişmidir o dağları şirin için
Oysa ben oysa ben seni hepsinin üstündede sevip
Sana ölümsüz bir ruh ile bağlanıp delicesine AŞIK
Bir mektubun satırlarında sevgiliye yazılan binlerce kelime
Okursun bitmesin dercesine gözünde akan yaşlarla ıslatırsın
Söyleyecek bir söz dahi bulamazsın yüreğin ayakta
Önünde hiçbir engel duramaz yıkıp geçersin
Ölüm bile meleğim senin sevginin yanında gülün DİKENİ
Ben ki seni severken kendimde kusur bulup seni kusursuzca sevdim
O engin denizlerin mavisinde deniz dibimdeki bir yosunda
Hani nefessiz kaldığında düğümlenen yüreğinde
Engel olmak isteyipte olmadığın akan gözyaşlarımda
Sen vardın akarken ağır ağır yanaklarımdan aşşağıya
Seni düşündüm seni andım her an kıblem oldun
Şu yanan kalbimin en derin yerinde sen bir KABESİN
Bana acı gelen sensizlik artık arkadaşım oldu
O da üzülmüyor çünki ssen yokken seni konuşuyor
Hep seni anlatyor ve birbirimize sarılıp ayrılığı kıskandırıyoruz
Seni severken sevgilim ben bütün kalbimle sevdim yalan olmadan
Bir başkasına anlatamazdım seni kıskanırdı yüreğim
Bahsedemezdim gözlerinden titrerdi dudaklarım
Hele o ellerinin sıcaklığı yokmu avuçlarımı yakan
Ben seni öyle sevdimki nurundan rabbimin LEKESİZCE
Artık ayrılığa ve sensizliğe üzülmüyorum çünki
Bedenim kalmış benden geriya kalan gerisi hep sen
Şu yalan dünyada bende yalan olacaksam
Senin olmadığın yerde bende yalan olurum MELEK