Sevgilim Şiiri - Ferhat Yavuz

Başımda bir bela var içimde kıyametim
Mahşeri meydanların künhü ayak seslerim
Ben yürürüm o yürür ben dururum o durur
Ve hüzün geceyi en zayıf anında vurur
Severken öldürmeler var mı tarihten gelen
Züleyha'yı bilirim o da sevmediğimden

Bana ram olur gibi sarıl güzel sevgilim
Bana yüreğinde aşk pişirip gel sevgilim
Dem tutanım sen olsun her sabah yatağımda
Kuşlar gibi başımda seğirtedur sevgilim
Sözlerin vücud bulsun dokunurken tenime
Senden dünyaya bir şey kalmamışı göreyim
Senin tebessümünle rızka boğulur kavim
Yüzündeki gamzeler bana kalsın sevgilim
Ellerin ve leblerin, gözlerin hepsi benim
Kırıntını dahi sen üstüme çırp sevgilim
Sûra dokunan dudak senin dudaklarınsa
Nefesini sen bana dağıt güzel sevgilim
Seni sevmek günahın en ağır olanıysa
İvedi davranmalı inatla sevmeliyim

Içime güneşlerden bir parçadır düşüyor
Bu aşkı bakışında bir gün seçemez olsam
Korku ihtimal şüphe beynimi kemiriyor
Bu endişe yerine kollarında son bulsam

Sana dönmez oldu mu cayır cayır dillerim
Gel ki zikirlerimden eksik olma sevgilim
Sende çözdüm sırları çürüdü bildiklerim
Gel ki imtihanıma bir soluk ol sevgilim
Yüzünde yitti her şey yandı tüm ezberlerim
Gel ki kelamın ile nasihat ol sevgilim
Yokluğunda öldüler doğacak bebeklerim
Gel ki anne sıcağı dolsun evim sevgilim
Yokluğunda yıkıldı kurduğum hayallerim
Gel ki bu enkazımdan dünyalar kur sevgilim
Hicrana mağluptur aşk yenildi askerlerim
Gel ki müfreze ordum kaldı bir tek sevgilim
İstilaya uğradı düştü tüm şehirlerim
Gel ki sende Fatih ol mazime düş sevgilim
Çekildin düşlerimden kurudu sahillerim
Gel ki üstüme dökül dalga dalga sevgilim
Cennetler vadedilir bense o melek derim
Tutulmuş sanki dilim sevgilim de sevgilim