Sevgilim Şiiri - Ali Rafet Haznedar

Yeni açmış bir gülsün, güzellikler içinde,
Mis kokunla bahara, bahar kattın sevgilim,
En verimli su oldun, yağmurların nezdinde,
Okşayarak büyüttün, meyve aldın sevgilim.

Yüce dağlar sevgiden, dizlerine eğildi,
Tapılacak bir sultan, ece oldun sevgilim,
Şu gök kubbe saygıdan, yerlere kadar indi,
Yeryüzünde nadide, yıldız oldun sevgilim.

Dev ağaçlar hicrandan, hüngür hüngür ağladı,
Kuruyan tabiata, tek çaresin sevgilim,
Güneş üzüntüsünden, yıllarca sönük kaldı,
Ona engel olacak, tek ışıksın sevgilim.

Gülsün, sultansın, dağsın, ecesin,
Üç boyutla gördüğün, sana küstü sevgilim,
Dudağımdan düşmeyecek hecesin,
Tarihe gömdüm seni, her şeyinle sevgilim.

Bekleyen bir hurisin, şu cennet köşesinde,
Bana nasip olasın, dilerim ki sevgilim,
Ama bir zebaniysen, cehennemin içinde,
Beni de sen yakasın, isterim ki sevgilim.

Veremediğin ruhu, alamazsın bilirim,
Canlarımızı çalan, Azrailsin sevgilim,
Boş bilirim yıllardır, seni başka görüşüm,
Sen de sadece bir kul, bir insansın sevgilim.