Sevgilim Şiiri - Esel Arslan

Söylenmemiş ve yazılmamış ne kadar çok şey birikmiş,
Henüz yarısını bile söyleyemedim, yazamadım,
Daha çok öpecek mısralarım seni dudaklarından,
Avuçlarında ki her bir çizgiye, yüzünde ki her yaşanmışlık çizgisine,
Çok şey söyleyecek ve yazacağım sevgilim,
Bir gün susmuşsa, öpmemişse mısralarım,
Bil ki ben yokum, öldüm.

Sana tarla kuşu ötüşlerini ulaştırdım, özgür ve mutlu,
Düş ülkelerinden seslendim, sana seni anlattım,
Hasretim, kıskançlıklarımı kamçıladı durdu,
Öpen mısralarım bazen öfkeyle ıssırdı dudaklarını,
Ama her defasında gülümsedi güzel gözlerin,
Kahrolası öfkemi sımsıcak gülüşlerinle yendin.

Gündüzleri coşup, taşan nabzımı yatıştırdın,
Yok oluşlara kayıp giderken ruhum,
Deniz feneri gibi aydınlattı ışığın.

Adım adım öğrendim, yeniden sevmek ne demek,
Delice esen rüzgarımı melteme çevirdi sevgin,
Her gece kadehleri öpen dudaklarımı,
Kendi dudaklarına çiviledin.

Tanımasaydım, sevmeseydim seni, düşünmesi bile zor,
Sisler vadilerinde, adına yaşamak dedikleri bataklardaydım belki de,
Sana bir kere bakmak bile yetti bana,
Yaşamak neymiş öğrettin dünyama girerek,
Bütün dokunuşlarında, bakışlarında sevgiyi gördüm,
Bir gün susmuşsa, öpmemişse mısralarım,
Bil ki ben yokum, öldüm...

2007- Ankara

Esel Arslan
Kayıt Tarihi : 25.12.2007 19:16:00