Sevgililer Günü Şiiri - Tunç Kuyucu

Dünlerimde ölen bir sevginin,
Mezarında fide verir hatıralar
Ayna tutarım,eskimiş yamalı anılara
Uzak kalmışken kırmızı güllerin büyüsünden,
Mazinin dikeninden,yara alır yüreğim

Davetiye yollasam da,resimlerde ki geçmişe,
Bir hayal dünyasında kararır güneşler
Kınayamam kendimi...
Kınayamam delice seni yaşıyorsam,
Duygu,ne bir zorlamanın kamçısı
Ne de bir yaranın sancısı,
Duygu sevgi makamının,
Anlatılamayan en yıpratıcı yankısı

Ben dizelerde ağıt yakan bir kaç satır
Sen denizlerde dalgasın;
Özgür,uçuk ve karmaşık

On Dört Şubat'ın Matemci sevgi kuşları,
Şimdi baharları arzuluyor hırçınca içerleyerek
Bembeyaz bulutları dilenirken akşamlardan
Yeni bir sayfa açamıyorum belirecek güne
Oysa ne olurdu sanki...
Kimse olmasa da yanımda
Bir tek senin sıcaklığını hissetseydim koynumda,
Benim sırdaşım,sevgilim,ekmeğim,
Bazen odamda açan çiçek olsaydın
Bilmiyorum...
İstediğim çok şey mi acaba?
Ne olurdu ben seni...
Sende beni tamamlasaydın.

Sevgililer Günü bugün! ...
Sen bu gün hangi kanattasın
Ve ıslanarak toz pembe yağmurda,
Hangi yürekte parlayan incisin

Eğer bu gün sendeliyorsam delice ve bitkin,
Hırsımdan çatlatıyorsam sabrımın duvarlarını,
Yıpratıyorsam el ayak çekilen maziyi,
Bir yudum sıcaklıktan mahrum kalışımdandır

Sevgililer Günü bugün! ...
Ama ben ne mutluluk denizinde bir yelken,
Ne de umut seferinde bir yolcuyum
Ben sorgusuz zincirlere mahkum,
Ve üstüne basa basa geçtiğin,
Şimdi yıkılmış bir köprüyüm! ...

1997