Sevgililer Günü Şiiri - Şule Akşit

Ergen odasından halliceydi yaşamın;

Uçmaya hevesli yüreğin ,
Pencere pervazına takılmış
Ne zamandır oradaysa ,
Çırpınışını kanıksamış...

Küf kokulu korkular ,
Yerlerde saçılmış düzensiz ,
Nereye adım atsam,
Üzerlerine basıyordum istemsiz...

Duvarlara sinen ataletin ağır kokusu,
Ortamın olağan havası haline gelmiş...
Duvar deyince, hatırladım şimdi ,
Vicdanın , kenarından vurunca çalışan,
Duvar saatinin tokmağında,
Takılmış kalmış sallanıyordu.
Vurunca arada bir, O da çalışıyordu ...

Kapıda ki ''muhakemesiz girilir '' yazısını,
İçeri girdikten epey sonra fark ettim...
İş işten geçmişti , içerdeydim...

Ne toplanmaya yelteniyordun ,
Ne gözden çıkarıyordun miadı dolanları
Dağınıklığın içinde, düzenin vardı kendince
Yaşayıp gidiyordun, ağır aksak ya da telaş içinde .

- '' Yorma, kabul et sen de bu keşmekeşi '',
der gibi bakıyordu gözlerin ,
Biraz korkak, biraz da pişkin...

Meşrulaştırmaya çalışıyordun
Bahanelerin ile derbederliğini ,
Mutluluğun bedelini ödemek istemiyordun ,
Tıpkı bir ergen gibi...

Karışıktı zihnin, aklın, duyguların,
Dağınıklığın içinde kayboldum...
Var mıydım da , yok oldum ?

Bilemedim neresiydi yerim.
Nereye dikilsem olmadı,
Nereye yerleşmek istesem
Benden önce olan vardı.
Sen dağıldıkça dağıldın,
Ben yerimi bulamadım.

Bazı zamanlar oldu
Beni hiç tanımadın
Şiirler salıp ardımdan,
Sanki sen çağırmadın

Neresinden girdim,
Neresindeydim hayatının?
Nerede , ne kadar kaldım?
Neden girdim , neden çıktım ?

Dostların arkadaşların,
Ağız hovardalıkların,
''Mış '' gibi hazların
Doğru görünen yanlışların
Hiç bir yerine yakışmadım.
- '' Ne gerek vardım ? ''

Hışımla çıkıp giderken kapıda,
Bir şey takıldı ayağıma ,
Eğildim aldım yavaşça ,
Bu bir şiir ölüsüydü.
Başlığı , ''sevgililer günü ''ydü...
13.02.2021