Bu ne sevgisi, kim kimin sevgilsi
Dünden bugüne ne oldu ne değişti
Herkes bugün birden sevecen kesildi
Dünden bugüne ne oldu ne değişti
Bir sene boyunca gölgesiyle kavgalı
Ama nedense bugün birden sevdalı
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
helal olsun değerli arkadaşım mükemmel bir şiir ve konuya değinilmiş dörtlükler kutlarım.nedense herkes 14 şubatta sevecen oluyorlar diğer günler hep gölgelerine kurşun sıkıyorlar saygılarımla hasan karabay
'Dünden bugüne ne değişti'
Kimileri için değişiyor demek ki...
Sevgi: Ne pazarlık konusudur, ne de fiyat biçilir! Şairin dediği gibi, ne bir güne sığdımaya ne de ispat'a gerek vardır. İspatı sadece kendimizedir; sökülemeyeceği kadar köklenmesidir, şöyle ki; ne kasırgalar ne de hortumlar kımıldatabilmeli... Gayet güzel ifade etmiş şair, sevgi; öyle allanıp, pullanıp sergilenmez, yaşanır...
Düşünüyorum da; Anneler Günü - Babalar Günü, çok daha acı veren cinsten zira babalar anneler unutulur mu ki; hatırlanmaları için gün tertiplensin;
Ne kadar ağır, değil mi? Daha da ağır olan; kimi annelerin, babaların bu günü ip'le çekmeleridir! Ah! Ki Ahhhh...
***
Burada kısaca yer vermek istediğim;
bazı mecburiyetler de vardır şüphesiz
FAKAT
Sevgide vefâ esastır ne olursa olsun yaşanmışsa bir güzellik bunun hatırı vardır velev ki bitmiş olsun ya'da ayrı düşsün yollar... 'Bir Kahvenin Kırk Yıl hatırı Vardır' ilkesinden hareketle; senede bir gün, bir an bile olsa, hatıraların yâd edilmesinde ( imkân ve sorumluluk şuuruyla ) elbette güzellik vardır; sadâkattır vefâdır... Bu gibi hâller için belki de önemli olabilir böyle günler; ölçü dahilinde bir selâm, bir hatır, bir gönül alma zirâ bu âlemde; insan yüreğinden daha önemli bir şey yoktur... İnsanı en derinden yıkan ise; vefasızlıktır, unutulmaktır! Bence; ihanetin büyüğü, aldatmaktan ziyâde yaşanmış sevginin, hatıraların unutulmasıdır; hatıralarını unutanın sevgisine aslâ güven duyulmaz! Sevgi kavramı öyle sıradan bir şey değildir, köktür/asıldır fakat idrak. edilemediğinde; 'alınır/satılır' kolay vazgeçilir olur köklenemez, sevgi denen öz hissiyat...
Metanet Yazıcı
Yerinde bir eleştiri geçmişten günümüze uzanan...
Tebrikler değerli şair :)
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta