Sevgililer Şiiri - Ünal Çoban

Elleri kenetlenmişti Kızılayda kaldırımda yürürken,
Balıkçı Lokantasından çıkmış evlerine dönerken.
Yayaysalar mutlaka uğrarlardı Meclis Parkına,
Dokunurlar, selam verirlerdi isimlendirilmiş ağaçlarına.

Evleri çok yakındaydı hemen oralarda,
Çimenlere oturup dinlenirlerdi buralarda.
Giderken rotasını çevirdi kadın Tunalı’ya,
Adam çoktan razıydı, Cafede soğuklanmaya.

Epey geçti, döndüklerinde odaları soğuktu,
Neşeleri yerinde olsa da gönülleri buruktu.
Bitmişti Bu Gün, ayları ve yılları bırakıp geride,
Sevgililer Gününü hep kutlamak isterlerdi ileride.

14 Şubat 2014