Sevgiliden Hatıra Şiiri - Cuma Komşul

Saçlarının gölgesi sevgiliden hatıra
Gül yanağın üstüne dökülünce menekşe
Sığdıramam sevdanı bu kadarcık satıra
Gözyaşıma akseden yüzün benzer ateşe

Saçının karanlığı dökülür dört bir yana
Çizebilmem mümkün mü şiirlerle resmini
Ömrümü adadığım sevdan hatıra bana
Silebilmem mümkün mü gönlümün hevesini

Belinde sırma kemer saçların darmadağın
Taze bir yağmur gibi yanağından akan ter
Amberli halhallara yakışırdı ayağın
Ufuktaki gülüşün kızgın güneşten beter

Saçının arasından ceylan gözler bakardı
Dolambaçlıydı yollar güneş acımasızdı
Ufuklar tepelerin arkasına sarkardı
Ay yüzünden ruhuma serin bir şule sızdı

Güller hep sarı açar saçın siyah kehribar
Nergis doğuştan sarhoş laleler mey kadehi
Bir gece yolculuğu akşamdan fecre kadar
Ayrılık kervanına ilk başta kattın beni

Saçın kadar yakınken hasretinle yanardım
Gönül merdivenini dayardım pencerene
Yanağına benzeyen al güllere kanardım
Seni sevda bağında beklemekle her sene

Saçını kıskanırdım güllerin yaprağından
Mürekkepti gözyaşım damlardı kalemime
Saatlerce bekleyip geçerdim sokağından
Acımasız sevginden etmezdin tek kelime

Gece mum ışığından saklardım saçlarını
Yorgunluktan taşlara sırtımızı dayardık
Geleceği aldırmaz düşünmezdik yarını
Gökteki denizlerde yıldızları sayardık